druk druk druk......

We hebben het druk, maar is gebrek aan tijd het echte probleem?

Zijn we niet zelf het probleem? In plaats van tijd in overvloed heeft iedereen meer haast dan ooit, alles moet nu, we bestellen iets en de dag daarna willen we het in huis hebben, we sturen een email en verwachten gelijk antwoord. Er is iets geks aan de hand: we willen steeds meer en steeds sneller, maar we zijn ook dol op slow, slowfood, mindful sporten etc. Tegelijkertijd hebben we meer tools en apparaten die ons tijd besparen en zijn we drukker dan ooit. Hierdoor hebben we steeds minder tijd 'over", echte vrije tijd. Snel en druk zijn is een statussymbool, terwijl vroeger vrije tijd het symbool van rijkdom en status was. Time is money en hoe sneller hoe beter. We hebben een vicieuze cirkel gemaakt, want daardoor verdien je weer meer geld en daardoor koop je weer meer en daardoor heb je het weer drukker………. En als we dan vrije tijd hebben, dan zijn we in onze vrije tijd ook drukker dan ooit, met sporten (bijvoorbeeld hardlopen, maar dan ook voor een marathon) culturele bezigheden, vrienden, gezond leven, gezond eten.

De voorspelbare werkdag van 9 tot 5 is verdwenen

John Keynes voorspelde in de vorige eeuw dit we in de 21-e eeuw nog maar 3 uur per dag hoefden te werken, we zouden een fantastisch relaxed leven hebben. Het tegendeel is waar, alle uitvindingen ten spijt is drie uur werken per dag utopie. We zijn niet fundamenteel minder gaan werken sinds het begin van de vorige eeuw, maar we zijn drukker tijdens onze vrije tijd, we spenderen wel tijd met onze kinderen in plaats van minder, (meer halen en brengen, meer clubjes, meer ondersteuning bij huiswerk, meer taken op school etc.) Er moet zoveel, en dat doen we dan ook nog multitaskend, maar dat blijken we niet te kunnen, dus verliezen we nog meer kostbare tijd. De standaard werkweek van 5 dagen en werkdag van 9 tot 5 bestaat niet meer. We werken met zijn tweeën en de werktijden wisselen (jij begint vroeg, ik laat, ik heb vanavond nog een skype sesse met de collega's in New York) , dus we zijn heel veel tijd kwijt met coördineren en plannen. Wie brengt, wie haalt, wanneer doe jij de mantelzorg voor je moeder, wanneer doe ik de mantelzorg voor mijn vader, wanneer sporten voor de marathon. We eten niet meer standaard om 6 uur, ieder heeft zijn sport en andere bezigheden en daarom moet er drie keer (uiteraard zeer verantwoord gezond) eten op tafel komen. We zijn als het ware niet meer gesynchroniseerd.

Constante connectivity is de norm geworden

We zijn niet meer gesynchroniseerd met elkaar en daarbij doen alle activiteiten gefragmenteerder dan ooit. Tijdens een werkdag doen we gemiddeld 88 activiteiten 10 minuten aan iets werken of ergens mee bezig zijn is lang, de gemiddelde tijdsduur is slechts 3 minuten. De enorme hoeveel emails op een dag (gemiddeld 114) de grootste tijdvreter op het werk. We hebben allemaal tal van mobile devices, maar dat is niet altijd kommer en kwel. Een mooi voorbeeld is onze mobiel devices en de 'werk privé' en 'privé werk' balans. Is deze nu echt slechter geworden? Het blijkt dat constant online ook zijn voordelen heeft, constant online met familie en vrienden en het thuisfront. Dit zorgt weer dat het combineren van werk en privé makkelijker gaat. Je kunt bellen dat je in de file staat, je kunt anticiperen. Tegelijkertijd zijn we onder werktijd ook veel bezig zijn met online privé activiteiten zoals online shoppen, even een facebook berichtje plaatsen, even appen met het thuisfront of de sportvrienden. Zelfs gamen gebeurt onder werktijd. blijkt. Het werkt dus twee kanten op; werk tijdens 'privétijd' en privé zaken tijdens 'werktijd'. We hebben meer maar op een ander manier en op andere momenten contact met onze familieleden en vrienden (onder de 'traditionele werktijd" maar ook met onze zakelijke contacten (onder 'tradiotionele' privé – of niet werktijd). Is dat altijd slecht? (Een mooi voorbeeld is de film Her, een bizar verhaal over een man die een relatie krijgt met zijn OS)

We lopen niet synchroon zowel werk als privé

Het gaat niet zozeer om te weinig tijd, maar om het plannen van alle complexe tijden van werk, vrije tijden thuisactiviteiten van alle gezinsleden en mantelzorgtaken. We zijn veel individualistischer bezig en vooral moet alles snel, bestel je iets dan moet het er morgen zijn, haal je eten bij de chinees, dan wel snel. Onze norm is NU, over 5 minuten dat is te laat. En doordat we zo druk zijn, nemen we nog een extra technisch snufje of appje erbij om ons te helpen nog sneller te zijn, een echter tredmolen, snel sneller snelst. Kortom vrije tijd en werk lopen door elkaar heen, moeten we dat niet gewoon accepteren en daarna gaan handelen? De ouderwetse scheiding tussen werken wonen, in vinex locaties ver van het werk, waardoor we enorme files hebben gecreëerd, is dit niet uit de oude doos? Wonen werken en vrije tijd, moeten we niet ontschotten, ontzuilen? Steeds meer mensen wonen en werken in het zelfde pand,iets dat ik zelfs overigens ook al jaren doe.

Onze eigen gecreëerde deadlines doen ons de das om

Moeten we dus niet gewoon anders leren omgaan met alle tools die we hebben en anders gaan denken. Moeten onze normen niet mee evalueren, snelheid en efficiency zijn nl.niet alleen afhankelijk van de techniek, maar hoe wij er met in allen mee omgaan. Het zijn de enorme deadlines waar we constant mee moeten werken op een enorme hoge snelheid en enorme tijdsdruk, daar hebben we last van. Onze norm van 'instant responsiveness' is de crux, hierdoor zijn we slechts heel gefragmenteerd met zaken bezig, gekoppeld aan het feit dat we iets meer gesynchroniseerd zijn met zijn allen. Kunnen en durven we de norm van altijd gelijk moeten reageren en snel snel loslaten, iemand moet ermee beginnen. Volgens mij kun je dat bereiken door af en toe even 'op te sloomen', een dag niet bereikbaar te zijn of niet te reageren, te digital detoxen, zolang je het maar duidelijk maakt aan de buitenwereld: "Ik ben er even niet, ik reageer morgen weer op de email, sowieso reageer ik binnen 24 uur op mijn mail, mijn appjes reageer ik maximaal binnen 4 uur etc". Dan is het niet meer de lat dat ben jij en de norm die bepalen wij. Maar de lat die ben ik en de norm die bepaal ik!